Epilog

http://www.youtube.com/watch?v=pQqpM5mzYgg

Słońce topiło się w krystalicznej wodzie, a promienie kąpały się w soczystym błękicie nieba. Zboże muskane przez delikatny, chłodny wiatr kłaniało się ognistej kuli roztapiającej powoli wokół siebie kolory pomarańczu i czerwieni. W oddali rozciągały się płachty złocistych pól.
Odwróciłam wzrok, zacisnęłam pięści powstrzymując kolejną falę łez. Zatrzęsłam się lekko obejmując rękoma.
- Poczekam na ciebie w samochodzie - brunet uśmiechnął się delikatnie, podając mi zmiętoszoną paczkę chusteczek.
Pokiwałam głową.
Prowadziłam wzrokiem po literach wyrytych w szarym nagrobku. Mijała trzecia rocznica jego śmierci. Przy szarym kamieniu postawiłam mały, czerwony znicz i położyłam kilka luźno związanych róż.
Odszedł siódmego stycznia.
Chłopak po pobiciu, dostał krwotoku wewnętrznego i kiedy trafił do szpitala, było już za późno. Po jego śmierci, odbyła się rozprawa w sądzie, podczas której byłam świadkiem oskarżenia. Peter dostał dożywotni wyrok, a Harry wyjechał do Alabamy. Wiele razy do mnie pisał, ale nigdy nie miałam odwagi żeby odpowiedzieć.
- Tęsknię za tobą - zatrzymałam opuszki palców na chropowatej płycie.
Na trawę łagodnie opadło kilka moich łez. Wytarłam mokre policzki.
Zeszłam na dół oglądając ludzi klęczących przy grobach ich bliskich. Nie było ich wielu mimo, że cmentarz był naprawdę ogromny. Dookoła panował melancholijny nastrój.
Zamknęłam cicho furtkę.
Weszłam do auta.
- Kto dzwonił? - zapytałam widząc, jak chłopak chowa telefon do kieszeni kurtki.
- Courtney pytała, czy możemy przyjść zaopiekować się Lily, bo chciała wieczorem wyjść z Shanem do kina.
- I co?
- Powiedziałem, że jeśli kupi nam dużą paczkę popcornu i zostawi jakiś film, to stoi - zaśmiał się, po czym włączył radio.
Spojrzałam się w stronę cmentarza.
- Byłby szczęśliwy wiedząc, że ułożyłaś sobie życie - złapał moją dłoń głaszcząc jej delikatną skórę.
- Wiem - uśmiechnęłam się całując bruneta w policzek.
Kiedy skończyłam szkołę, dostałam wiele propozycji uczelni. Wybrałam uniwersytet sztuk pięknych imienia Georga Washingtona w Essex. Tam spotkałam Liama. Był na trzecim roku i bynajmniej nie miał mi za złe, że nie poszliśmy na umówioną wcześniej kawę - co z resztą szybko nadrobiliśmy.
Wszystko powoli zaczęło wracać do normy.
Poprosiłam mamę, żeby wróciła do domu. Poznała pastora Evana, z którym jest od ponad dwóch lat. Dopóki mieszkam w akademiku, mają cały dom dla siebie. Courtney urodziła zdrową dziewczynkę - Lily, która stała się oczkiem w głowach Courtney i jej rodziców. Z początku byli na nią źli, ale kiedy tylko Coutny poruszyła temat adopcji, stwierdzili, że będą pomagali jej w wychowywaniu córki. Liam poznał ją z Shanem, z którym umawia się od niedawna. Mówi, że się w nim zakochała.
Po śmierci Caspra czułam pustkę, samotność. Czas zacierał wspomnienia, ale uczucia pozostawały takie same. Tak naprawdę nigdy nie przestanę kochać. Prawdziwa miłość może schować się gdziekolwiek, w najmniejszym zakamarku, ale nigdy nie pozwoli o sobie zapomnieć. Wie, jak przeżyć.
Jestem w związku z Liamem od siedmiu miesięcy. Zrozumiałam, że nie mamy zbyt wiele czasu by być szczęśliwymi. Trzeba żyć, kochać i korzystać z chwili. Dni przemijają szybko, a życie jest krótkie i to od nas zależy, jak je przeżyjemy.
Może gdyby nie śmierć Caspra, nie zrozumiałabym tego? Może gdyby Harry mnie nie zostawił, wszystko wyglądałoby teraz inaczej?
Tych wydarzeń nie przypisuję przypadkowi.
Nie wierzę w przypadki.
_________________________________________________________
Wiecie, aż łezka mi się w oku zakręciła myśląc o tym, że już czas pożegnać Sydney :) Włożyłam w to opowiadanie wiele serca i nie do końca podoba mi się to, jak je zakańczam, ale wiem, że nie potrafiłabym ciągnąć go ani rozdziału dłużej. Przez dużo przykrych spraw osobistych nie mam już nawet siły, żeby dalej pisać. Potrzebuję chwili odpoczynku. Muszę zaczerpnąć powietrza.
Dziewczyny!
Chcę Wam serdecznie (może po raz tysięczny - to nieważne) podziękować, za to że przy mnie cały czas byłyście. Wspierałyście, motywowałyście. Wiecie, to niezwykle dla mnie cenne, ważne i pomocne. KOCHAM WAS I DZIĘKUJĘ ZA TO, ŻE POZWALACIE MI REALIZOWAĆ SIĘ W PISANIU!
Nie żegnam się z Wami, ponieważ mam już napisane pierwsze rozdziały kolejnego opowiadania, które pojawi się za kilka dni. Poinformuję Was na tym blogu o wszystkim <33.
gg: 33348455

Dziękuję, że przy mnie byłyście, kocham Was Ameliaxoxo
Jesteście niezastąpione!!!